Beyaz Perdede Monroe..

26 Şubat'a çok az bir zaman kaldı. The Artist, Golden Globe'da ortaya koyduğu ağırlığı Oscar'da da gösterecek gibi duruyor. Hollywood'da bir fransız.. Konumuz Monroe, ama öncesinde şimdiye kadar izlediğim adaylardan küçük notlarımı paylaşmak istiyorum.

Brad Pitt, Moneyball'da en iyi oyunculuklarından birini çıkarmış. 

The Help, başrolden figüranlara çok başarılı oyunculuklar ve can yakmayan bir anlatım. Amerikalılar iki kere seyretmeli. 

The Tree of Life, Sean Penn'i gördüğüm ilk sahnede kapadım. Çok sakin, ve kesinlikle iyi bir başlangıca sahip değil, bir şans daha verir miyim bilmiyorum. 

Midnight in Paris, ben Woody Allen'a aşığım, ne diyebilirim ki. Ama dürüst olmalıyım, eğer Oscar'ın aşina olduğumuz bir geleneği varsa, hep beraber söyleyelim: "Oscar goes to "The Artist"."

Ve son olarak Rooney Mara, nam-ı değer ejderha dövmeli kız. Geçen yıl Natalie Portman'ı gururlandıran heykelciği, Mara ondan daha fazla hak ediyor şüphesiz. Bence bu yılın en ateşli kategorisinde. Meryl Streep, Marilyn Monroe, Viola Davis. Bu kadınlardan hangisi o heykelciği eline alırsa, diğerlerinin de en az onun kadar hak ettiğini bilmekle kalmayıp, o kürsüden hepimize söyleyecekler. 

My Week with Marilyn: Kimse Michelle Williams'tan daha iyi bir Marilyn olamazdı. İki gün önce Mad Men'de Marilyn'in öldüğü gün vardı ve bütün o sekreter kızların buna gösterdiği tepki. Marilyn sevgiye doymayan kadın.. Marilyn bir tanrıça.. Marilyn kalp kıran kadın.. Film boyunca biz seni çok seviyoruz demek istiyorsunuz, gözünüz İngiltere'nin güzelliklerine kaysada, sarışın sizi bir bakışıyla ele geçiriyor. Eddie Redmayne'e büyük bir alkış gerekiyor, bakışları ve dudakları ile oynayan adam. Filmde beni şaşırtan ilk kez Marilyn ile ilgili bir filmde Stanislavski yöntemine bu kadar yer verilmesi. Bu yöntem psiko-realistik oyunculuk ya da method oyunculuk diye de bilinir. Sahne üzerinde ruhun yaşatılmasını esas alır, oyuncu ve eğitmen karakteri gerçekçi bulmalı, ona inanmalı ki, içine girebilsin ve karakteri yansıtarak ona hayat versin. Işık gibi düşünülür, aktör eğer içinde o renkten barındırıyorsa karakterdeki o rengi kameraya yansıtabilir. Bu nedenle de benzerliklere ihtiyaç duyar. Filmin bir diğer vurgusu ise iyi bir oyuncu olmak ve iyi bir star olmak üzerine. Marilyn kuşkusuz o dönemin en parlak yıldızı. 

" Why are the people I love always leaving me "